از آنجائیکه انرژی خورشیدی جزء پیوسته ای از زندگی روزانه در روی کره زمین است، بشر از طلوع عصر تکنولوژی سعی کرده است که توان این انرژی را برای اهداف مفید مهار نماید. روش های فنی گوناگونی بوجود آمده و تکمیل شده اند و طرحهای بسیاری با درجات موفقیت متفاوت آزمایش گردیده اند و صنایع جدید و اقتصادی تأسیس گردیده اند. اما این پیشرفتها به دلیل نواقص اجرایی منجر به تغییر در اکوسیستم زمین شده اند بگونه ای که تولید روزافزون گازهای گلخانه ای نظیر  co_۲و cH_۴ و No_۲ و کلروفلروکربن و اُزن و بخار آب منجر به افزایش دمای متوسط جهان شده که موجب آب شدن کوههای یخ قطبها و افزایش آب دریاها شده است. به همین دلیل کاهش محسوسی در میزان تولید دی اکسید کربن توسط انسان لازم است. جایگزینی سوختهای فسیلی با انرژی خورشیدی برای گرم کردن آب داغ یکی از ساده ترین و قابل اعتماد ترین راه هاست. براساس آمار مندرج در ترازنامه انرژی هر بشکه نفت خام ۲/۰۱ = NOX و ۳/۵۹ = SOX و ۱۰/۶۵= COX بر حسب کیلوگرم در سال تولید می کنند. برای امکان مقایسه میزان آلودگی هر دستگاهی باید میزان انرژی مصرفی آن را با استفاده از جداول ظرایب تبدیل ترازنامه انرژی به سوخت فسیلی معادل تبدیل کرد. (هر Btu معادل ^۹-۱۰×۱۷۹ بشکه نفت خام است.) با این شرط سوخت مصرفی سالانه آبگرمکن گازی برابراست با:                    کیلوکالری در سال ۱۰^۶×۲۴ = 1/۶ بشکه نفت خام

و به طریق مشابه برای محاسبه انرژی سالانه آبگرمکن خورشیدی داریم ۵۶۲ کیلووات بر ساعت که برابر با ۰/۳ بشکه نفت خام است.  جدول زیر مقایسه میزان تولید آلودگی توسط دستگاههای مذکور برای حجم ۲۰۰ لیتر است:

جالب است بدانیم  برای مصرف ۳ نفر انسان حدود ۲۲۰ کیلوگرم گاز مایع در سال صرف تولید آب گرم    می شود. با توجه به ظرفیت حرارتی گاز مایع که حدود ۱/۴۶ مگاژول بر کیلوگرم است سالانه نیاز به حدود ۲۴۰۰۰۰۰ کیلوکالری انرژی جهت تولید آب گرم این تعداد افراد است.